Trwają prace remontowo-renowacyjne w naszej świątyni

Dzieje kościoła i klasztoru św. Marii Magdaleny w Przemyślu to materialne świadectwo tego miejsca. Mury kościoła, klasztoru, polichromia, sprzęty liturgiczne, szaty, to wyraz duchowości minionego czasu, a także wielkiej kultury artystycznej. Od pięciu lat kolejny raz w historii dążą do całkowitego odnowienia kościoła i przywrócenie mu pierwotnej świetności. Dzięki mecenatowi Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Sportu, dzięki Funduszu Kościelnemu i Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków i Urzędu Marszałkowskiego prace konserwatorskie na zewnętrznych ścianach kościoła dobiegają końca. Szeroki zakres prac konserwatorskich zewnątrz z przywróceniem polichromii i dekoracji malarskich po usuniętych figurach, które zostały zniszczone w czasie pożaru w 1864 roku. Wokół kościoła została wykonana izolacja pionowa i pozioma na głębokości 4,5 m. Obecny kościół murowany został wzniesiony w latach 1754-1780 z inicjatywy i staraniom gwardiana Grzegorza Ostrowskiego i fundacji biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego, którą wspomogli: Franciszek Salezy Potocki, wojewoda kijowski, Wawrzyniec Morski, podczaszy horodelski, Sebastian Morski, łowczy czerwonogrodzki, August Uliński, starosta Podwysocki oraz Wisłoccy Humniccy, Dzieduszyccy i Hojnaccy. Projekt wykonał w 1754 architekt biskupi Walenty Haltman. W latach 1773-1780 prowadzono prace wykończeniowe przy fasadzie, wykonano schody i ustawiono na nich rzeźby autorstwa Fabiana Fesingera i Antoniego Osińskiego (Matka Boża Niepokalana, bł. Duns Szkot, św. Idzi z Asyżu. W roku 1778 kościół został konsekrowany przez biskupa przemyskiego Tadeusza Kierskiego. W latach 1789-1791 i 1806-1810 kościół był używany przez Austriaków jako magazyn wojskowy. Podczas prac przy izolacji pionowej odkryto relikty ścian fundamentowych południowej części kościoła- ściana za prezbiterium i kaplicą zachodnią. Chronologicznie najstarszym fragmentem muru jest fragment dolnej partii muru- ściany południowej. Fragment ten nie obejmuje pełnej długości ściany, lecz jego część wschodnią. Jest to wątek kamienny, złożony z dużych obłych brył piaskowca i gotyckiej cegły. Celem prac konserwatorskich jest restauracja i ekspozycja i zabezpieczenie odsłoniętych reliktów średniowiecznych budowli. Prace przy wątkach kamiennych i ceglanych , zabiegi estetyczne, będą ograniczone do minimum, aby ukazać jak najwierniej mijający czas historii.